Πιστεύεις στη Μαμά;

• Κόκκινο μήλο ≅ Red apple
• Πιστεύεις στη Μαμά; ≅ Do you believe in Mother?

Δύο βρέφη συνομιλούν στη μήτρα μιας εγκύου γυναίκας. Ένα από αυτά είναι πιστό ενώ το άλλο δεν είναι πιστό:
- Πιστεύεις στη ζωή μετά τη γέννηση;
- Ναι, σίγουρα. Είναι βέβαιω ότι υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση. Είμαστε εδώ για να γίνουμε αρκετά ισχυρά ώστε να είμαστε έτοιμα για ό,τι βρούμε μπροστά μας στο μέλλον.
- Τι ανοησία! Δεν μπορεί να υπάρχει ζωή μετά τη γέννησή! Μπορείς να φανταστείς τι ζωή θα ήταν;
- Δεν γνωρίζω όλες τις λεπτομέρειες, αλλά πιστεύω ότι θα υπάρχει περισσότερο φως και ότι ίσως ακόμη θα μπορέσουμε να περπατήσουμε, και ίσως θα τρώμε με το στόμα μας.
- Τι ανοησία! Είναι αδύνατο να περπατήσει κανείς και να φάει, είναι κωμικό! Έχουμε ένα ομφάλιο λώρο που μας τρέφει. Καταλαβαίνεις; Είναι αδύνατο να υπάρχει ζωή μετά τη γέννησή επειδή η ζωή είναι εξαρτημένη από τον ομφάλιο λώρο και είναι πάρα πολύ σύντομη.
- Εγώ πιστεύώ ότι αυτό είναι δυνατό. Τα πάντα θα είναι διαφορετικά, αλλά μπορούμε να τα προγευτούμε όλα.
- Αλλά είναι γεγονός ότι κανείς δεν επέστρεψε ποτέ από εκεί! Η ζωή απλά τελειώνει με τη γέννηση. Η ζωή είναι μια άσκοπη δυστυχία στο σκοτάδι.
- Όχι, καθόλου! Δεν ξέρω ακριβώς πώς θα είναι η ζωή μας μετά τη γέννηση, σίγουρα θα δούμε τη Μαμά και εκείνη θα φροντίσει για μας.
- Μαμά; Πιστεύεις σε μια μητέρα; Πού είναι η μητέρα;
- Είναι παντού γύρω μας. Εμείς υπάρχουμε μέσα της και της οφείλουμε τη ζωή μας, κινόυμαστε μέσα στη κοιλιά της. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχουμε.
- Ανοησίες! Δεν βλέπω καμία μαμά άρα είναι φανερώ ότι δεν υπάρχει.
- Δεν συμφωνώ μαζί σου. Στην πραγματικότητα μερικές φορές, όταν όλα είναι ήρεμα, μπορώ να την ακούσω νά τραγουδάει και να νιώσω πως αγγζίζει τον κόσμο μας. Πιστεύω ακράδαντα ότι η πραγματική ζωή μας θα αρχίσει μόνο μετά τη γέννηση. Τι γίνεται με σένα;
- Εμένα δεν με νοιάζει, μ΄αρέσει εδώ. Το μόνο που θέλω είναι να εγκατασταθώ με άνεση σε αυτό το μέρος και στη συνέχεια ας γίνει ότι γίνει. Θα δούμε τι θα γίνει. Όσον αφορά αυτό που λές σχετικά με το τραγούδι και το χαϊδεμα - είναι η ενδο-μήτρια κατάσταση.
- Αλλά ο κόσμος από μόνος του δεν μπορεί να τραγουδήσει τόσο όμορφα. Άκου τα Λόγια αυτόυ του τραγουδιού. Άκου πώς η Μαμά μας καλεί με την Αγάπη της.
- Και τι είναι η αγάπη; Ζούμε εδώ μαζί και περνάμε καλά, αυτό είναι αρκετό.
- Είναι δυνατόν να ζούμε στο σκοτάδι, αλλά είναι προτιμώτερο να ζήσουμε στο Φως, γι΄αύτο σου μιλώ για τη στιγμή που θα δούμε το φως και με τις πρώτες μας κραυγές, όταν συναντήσουμε τη μαμά και θα αρχίσουμε να κλαίμε μπροστά της, γιατί της έχουμε προκαλέσει πόνο. Και στη συνέχεια με ευγνωμοσύνη θα ενταχθούμε στον καινούργιο κόσμο.
- Δεν μπορείς να δείς τι έχει ετοιμάσει για μας η μαμά στον καινούργιο κόσμο, ουρλιαχτά και κλάματα. Θέλεις από πάνω να την ευχαριστήσω για αυτό;
- Αλλά θα μας δώσει τη δύναμη να επιβιώσουμε παρά το τόσο έντονο φως.
- Και γιατί έχω ανάγκη ένα τόσο έντονο φως, γιατί χρειάζεται να επιβιώσω μέσα σ'αυτό;
- Για να ζήσουμε αιώνια, για να μην πεθάνουμε. Η μαμά δεν μας γέννησε για τον θάνατο, έτσι δεν είναι;

Two babies chat in the womb of a pregnant woman. One of them is a believer and another one is a non-believer:
- Do you believe in life after birth?
- Yes, certainly. It is clear that there's life after birth. We are here to become strong enough and ready for what lies ahead for us.
- What nonsense! There can’t be life after birth! Can you imagine what that life would be like?
- I don't know all of the details but I trust that there will be more light and that we might even walk and maybe we will eat with our own mouths.
- What rubbish! It is impossible to walk and to eat with a mouth, it is comical! We have an umbilical cord which feeds us. You know, I want to tell you: it is impossible that there's life after birth because our life is an umbilical cord and it is already too short.
- I am sure that it's possible. Everything will be a little bit different but we can imagine it all.
- But it's a fact that nobody ever came back from there! Life simply comes to an end with birth. On the whole, life is a pointless misery in darkness.
- No, not at all! I don't know precisely how our life after birth will be but in any case, we will see Mum and she will take care of us.
- Mum? If you believe in a mother then where is she?
- She's all around us. We exist inside of her and we owe to it to her that we live and move about. Without her we simply can't exist.
- Total nonsense! I don't see any mum so it is obvious, that she simply doesn't exist.
- I can't agree with you. In fact sometimes, when all the things around us calm down, it is possible to hear her as she sings and to feel her as she caresses our world. I firmly believe that our genuine life will begin only after birth. What about you?
- As for me I don't mind it here. All I want is settle with some comfort in this place and then let be, what shall be. We shall live and we shall see. As to what you say about singing and caressing - that is the law of the intra-womb world.
- But the world in itself can't sing so beautifully. Listen to the Words of this song. Listen to how Mum calls us with her Love.
- And what is love? We live here with you and we get on, that’s good.
- It's possible to live creeping around in darkness but I speak to you about Light, about the time when we will see light and with our first cries, we shall come to Mum and start crying in front of her because we have caused her pain and then with gratitude we shall join the new world.
- Can’t you see what mum has prepared for us: screaming and crying and I should still thank her for it?
- But it will give us strength to survive despite such a bright light.
- And for what do I need such a bright light and to survive as well?
- So that we shall live eternally and not die. It can't be that Mum bore us for death, can it?