Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε!

< Bless My Enemies, O Lord

Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε! (ακόμη κι εγώ τους ευλογώ καί δεν τους καταριέμαι.)
Οί εχθροί με έχουν οδηγήσει στην αγκάλη Σου περισσότερο απ' ό,τι οί φίλοι μου. Οι φίλοι μου με έχουν προσδέσει στη γη, ενώ οί εχθροί με έχουν λύσει από τη γη καί έχουν συντρίψει όλες τίς φιλοδοξίες μου στον κόσμο.
Οί εχθροί με έχουν αποξενώσει από τις εγκόσμιες πραγματικότητες καί με έκαναν ξένο από τη ζωή του κόσμου. Όπως ακριβώς ένα κυνηγημένο ζώο βρίσκει πιο ασφαλές καταφύγιο από ένα άλλο πού ζει στην ησυχία, έτσι κι εγώ. Καταδιωγμένος από τους εχθρούς, έχω ανακαλύψει το ασφαλέστερο καταφύγιο καί προφυλάσσομαι κάτω από ‘’τήν σκέπην των πτερύγων Σου’’, όπου ούτε φίλοι οϋτε εχθροί μπορούν να άπωλέσουν την ψυχή μου.

Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε! (Ακόμη κι εγώ τους ευλογώ καί δεν τους καταριέμαι).
Αυτοί μάλλον, παρά εγώ, έχουν ομολογήσει τίς αμαρτίες μου ενώπιον του κόσμου, αύτοί μαστίγωναν κάθε φορά πού εγώ δίσταζα να τιμωρήσω τον εαυτό μου. Με βασάνιζαν, κάθε φορά πού εγώ προσπαθούσα να αποφύγω τα βάσανα. Αυτοί με έπέπλητταν, κάθε φορά πού εγώ κολάκευα τον εαυτό μου. Αυτοί με κτυπούσαν κάθε φορά πού εγώ είχα παραφουσκώσει από την αλαζονεία.

Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε! (ακόμη κι εγώ τους ευλογώ καί δεν τους καταριέμαι).
Κάθε φορά πού είχα κάνει τον εαυτό μου σοφό, αυτοί με αποκάλεσαν ανόητο. Κάθε φορά πού είχα κάνει τον εαυτό μου δυνατό, αυτοί με περιγέλασαν σαν να ήμουνα νάνος. Κάθε φορά πού θέλησα να καθοδηγήσω άλλους, οί εχθροί με έσπρωξαν στο περιθώριο. Κάθε φορά πού έσπευδα να πλουτίσω, αυτοί με εμπόδισαν με σιδερένια χέρια, κάθε φορά πού είχα σκεφθεί ότι θα κοιμόμουν πια ειρηνικά, αυτοί άγρια με ξύπνησαν, κάθε φορά πού προσπάθησα να κτίσω ένα σπίτι για να ζήσω εκεί χρόνια πολλά καί είρηνικά, αυτοί το κατεδάφισαν καί με έβγαλαν έξω. Στ' αλήθεια, Κύριε, οί εχθροί μου με έχουν αποσυνδέσει από τον κόσμο καί άπλωσαν τα χέρια μου στο κράσπεδο του ιματίου Σου.

Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε! (ακόμη κι εγώ τους ευλογώ καί δεν τους καταριέμαι.)
Ευλόγησε τους καί πλήθυνε τους! Πλήθυνε τους καί κάνε τους ακόμα πιο σκληρούς εναντίονμου!
"Ωστε ή καταφυγή μου σε Σένα να μην έχει επιστροφή. Να διαλυθεί ή κάθε ελπίδα μου στους ανθρώπους σαν ιστός αράχνης. Ν' αρχίσει απόλυτη γαλήνη να βασιλεύει στην ψϋχή μου.Να γίνει ή καρδιά μου τάφος των δύο κακών διδύμων αδελφών μου: του θυμού καί της αλαζονείας. Να μπορέσω να αποθηκεύσω όλους τους θησαυρούς μου «εν τοις ούρανοίς». Να μπορέσω για πάντα να ελευθερωθώ από την αυταπάτη, ή οποία με περιέπλεξε στο θανατηφόρο δίχτυ της απατηλής ζωής.
Οί εχθροί με δίδαξαν να μάθω αυτό πού δύσκολα μαθαίνει κανείς, ότι δηλαδή ό άνθρωπος δεν έχει εχθρούς στον κόσμο, εκτός από τον εαυτό του!...
Είναι πράγματι δύσκολο για μένα να πω ποιος μου έκανε περισσότερο καλό καί ποιός περισσότερο κακό: οι εχθροί ή οί φίλοι μου;

Γι'αυτό, ευλόγησε Κύριε, καί τους φίλους μου καί τους εχθρούς μου.

Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς.επισκόπου Αχρίδος

Благослови непријатеље моје, Господе. И ја их благосиљам и не кунем.
Непријатељи су ме више гурнули Теби у наручје него пријатељи.
Пријатељи су ме више везивали за земљу, непријатељи су ме дрешили од земље, и рушили сва моја надања у земљу.
Ови су ме учинили странцем у земаљским царствима, и непотребним становником земље.
Као што гоњена звер нађе сигурније склониште него ли негоњена, тако сам и ја, гоњен непријатељима, нашао најсигурније склониште, сакривши се под Твој шатор, где ни пријатељи ни непријатељи не могу погубити душу моју.

Благослови непријатеље моје, Господе. И ја их благосиљам, и не кунем.
Они су место мене исповедили грехе моје пред светом.
Они су ме шибали, кад сам се ја устезао шибати сама себе.
Они су ме мучили онда, кад сам ја бежао од мука.
Они су ме ружили онда, када сам ја сам себи ласкао.
Они су ме пљували онда, када сам се ја гордио собом.

Благослови непријатеље моје, Господе. И ја их благосиљам, и не кунем.
Кад сам се ја правио мудрим, они су ме називали лудим.
Кад сам се правио моћним, они су ми се смејали као кепецу.
Кад сам хтео водити људе, они су ме гурали у позадину.
Кад сам журио да се обогатим, они су ме стукали гвозденом руком.
Кад сам мислио мирно спавати, они су ме будили иза сна.
Кад сам зидао дом за дуг и спокојан живот, они су га рушили и изгонили ме ван.
Заиста, непријатељи су ме одрешили од света и продужили руке моје до Твога скута.

Благослови непријатеље моје, Господе. И ја их благосиљам, и не кунем.
Благослови их и умножи их; умножи их и још више их огорчи против мене -
Да би моје бекство к Теби било бесповратно;
Да би се нада у људе искидала сва као паучина;
Да би се смирење потпуно зацарило у души мојој;
Да би срце моје постало гробом моја два зла близанца: гордости и гнева;
Да би све своје благо сабрао на небу;
Ах, да би се једном ослободио самообмане, која ме је и заплела у страшну мрежу варљива живота.

Непријатељи су ме научили да знам, - што мало ко зна - да човек нема непријатеља у свету изван себе.
Само онај мрзи непријатеље, ко не зна, да непријатељи нису непријатељи но сурови пријатељи.
Заиста тешко ми је рећи, ко ми је учинио више добра и ко више зла у овоме свету: пријатељи или непријатељи.

Зато, благослови, Господе, и пријатеље и непријатеље моје.
Роб куне непријатеље, јер не зна. А син их благосиља, јер зна.
Јер зна син, да му се непријатељи не могу дотаћи живота. Зато слободно корача између њих и моли се Богу за њих;
Благослови непријатеље моје, Господе. И ја их благосиљам. И не кунем.

St  Nikolaj Velimirović - Prayers by the Lake, LXXV